Romantic vibes

Tym, którym od razu do głowy przychodzi myśl, że miasto w tle za mną jest Wenecją, mówię od razu, że nie jest. Wygląda niemal identycznie, z taką różnicą, że w prawdziwej Wenecji pewnie nie dopchałabym się do barierki, żeby mieć takie zdjęcie. 

Tymczasem przedstawiam Wam Chioggię- miasto ukryte w cieniu swojej słynnej koleżanki, a oddalone od niej zaledwie o 30km. Turystów? Niewielu i przez to miejscowość ta nadal żyje swoim własnym życiem. Wszędzie kręcą się tubylcy, a starówka jest niewielka, więc wszyscy skupiają się w jednym miejscu. My byliśmy tam z rana, gdzie dopiero Włosi wstawali i szli na kawę, ciasto do kawiarni. Tak właśnie wyglądają ich śniadania, które są zupełnym przeciwieństwem naszych ciężkich kanapek, jajecznic itd. Jednakże jest coś, co podobało mi się najbardziej w Chioggi, a mianowicie ruch komunikacyjny. Uwielbiałam obserwować, jak młodzi śmigają na skuterkach po ciasnych uliczkach i w ten sposób się przemieszczają. Gdybym mieszkała w takim typowym ciepłym, włoskim miasteczku, to z miłą chęcią dołączyłabym się do nich, bo przy takich rozmiarach środku transportu, przynajmniej nie ma problemów z parkowaniem. Wszędzie są wyznaczone dla nich darmowe miejsca, a my nieźle się namęczyliśmy, żeby znaleźć cokolwiek, bo większość parkingów była tylko dla mieszkańców, a Włosi akurat tego mocno pilnują. 

Jeśli zastanawiacie się, czy Chioggia mogłaby z powodzeniem zastępować Wenecję, nie do końca. Wenecja jest jednak przepełniona masą takich pięknych uliczek, co tutaj, a w Chioggi jest ich zaledwie trochę. Spokojny turysta będzie się jednak czuł znacznie lepiej w tym małym mieście niż w weneckiej metropolii, do której z każdą sekundą nadpływa/nadjeżdża nowa porcja ciekawskich. W Wenecji byłam parę lat temu, teraz miałam ją obok, a jednak nie wróciłam tam. Jestem chyba jedną z nielicznych osób, która nie zachwyca się tymi wszystkimi kanałami i gondolami. Owszem, są ładne, ale nic więcej. Mam inne miasta, które podbijają moje serce!

Z myślą o miastach tego typu wzięłam ze sobą mój czarny kapelusz. Mam wrażenie, że idealnie wpasowuje się w romantyczny klimat, jaki widać w tle. Kojarzy mi się mocno z włoskimi filmami, w których główna bohaterka błąka się po nieznanych ulicach przepełnionych kawiarenkami i cudownym trafem spotyka przystojnego Włocha, który oferuje oprowadzić ją po mieście. 

Jeśli interesuje Was, co u mnie, to jestem niesamowicie szczęśliwa, że mogę być tu, gdzie jestem! Czuję się trochę, jakbym spędzała wakacje na wsi, bo robię tyle rzeczy, których dotychczas nie robiłam- zbieram wiśnie, maliny, wyrywam chwasty, pielęgnuję ogród, piekę ciasto z naszych porzeczek. Niby jestem w domu u siebie, a odkrywam w tym roku zupełnie coś nowego, bardziej wiejską stronę własnego otoczenia! Podoba mi się!