Koniec rutyny

Przez pewien czas myślałam, że żyję w ciągłej rutynie. Miałam wrażenie, że każdy mój dzień wyglądał tak samo, bo potrafiłam myśleć jedynie o szkole i o tym, co mnie jutro czeka. Dopiero teraz zdałam sobie sprawę, że odkąd przestałam chodzić na szermierkę (już prawie rok minął, czas tak szybko leci...), przestało dla mnie istnieć pojęcie, jakim jest rutyna. Wcześniej każdy mój dzień w tygodniu był identyczny- najpierw szkoła, potem obiad w domu, trening, lekcje i do spania. A teraz? Sama układam sobie każdy dzień. To czy spędzę go produktywnie, czy nie, zależy tylko i wyłącznie ode mnie. Jedyne zobowiązujące zajęcia, które mam, to dodatkowy francuski, na który zresztą chodzę z przyjemnością, bo zawsze po nim mam świetny humor. Dopiero teraz także zauważyłam, jak różnorodne są moje dni i moje popołudnia, i jak dawno nie zagościła u mnie nuda. Teraz to ja decyduję, czy chcę spędzić swój czas wolny z rodziną, czy z przyjaciółmi, czy też całkowicie w samotności. To ja planuję, kiedy napiszę posta, kiedy zrobię do niego zdjęcia i kiedy wszystko opublikuję. To ja wybieram, jak będzie wyglądać moje piątkowe popołudnie- czy spędzę je na błogim lenistwie przed komputerem, czy wezmę się za czytanie książki lub czy też poświęcę czas dla innych osób. Ta świadomość, że to ja ustalam swój dzień, jest cudowna i co najlepsze, dopiero teraz to zauważyłam. Z radością przyznaję, że w moim życiu nie ma rutyny. Każdego dnia na nowo wstaje słońce, a wraz z nim nowe doświadczenia i przeżycia, które nadal mnie zaskakują. Kto wie, co przyniesie jutro?

Nawet nie wiecie, jak się cieszę, że te promyki słońca wpadły do zdjęć i wpasowały się w treść tego, co Wam chciałam przekazać. Mogę Wam także na koniec zdradzić, że w kolejnym poście czekać będzie na Was miła niespodzianka i to w dodatku w formie materialnej :)

SNAPCHAT: minimalistyczny  | ASK: minimalistycznyblog